Na vijf jaar bij een grote bank te hebben gewerkt vond ik het genoeg. Uiteindelijk heb ik besloten om mijn baan op te zeggen en eerst maar eens te reizen. Het is altijd mijn droom geweest om naar Argentinië te gaan. Waarom? Ik weet het niet, het zal wel iets zijn met de cultuur – muziek en dans, maar ook met een overweldigende natuur. In ieder geval, mijn keuze was snel gemaakt en het ticket nog sneller geboekt. Het plan was eerst twee weken spaanse les in Buenos Aires, daarna een roadtrip door het noorden van Argentinië.
Mijn eerste stop was Iguazu Falls, de watervallen op de grens met Brazilië en Paraguay. De watervallen zijn onderdeel van een nationaal park. Wow, waarschijnlijk het meest indrukwekkende wat ik heb gezien. Ik had het geluk dat er op mijn dag weinig groepen in het park waren. Hierdoor liep ik bijna alleen over de brug naar de Duivelskeel, La Garganta del Diablo, de grote trekpleister van het park. Het uitzicht hierop was overweldigend, aangezien je op een plateau boven deze afgrond mag staan.
Na de watervallen ging ik per bus verder naar Salta. Salta is een stadje aan de noordwest kant van Argentinië tegen de Boliviaanse grens. Hier kun je onder andere de bergen in, naar de argentijnse zoutvlaktes en het Inca museum, waar ze mummies tentoonstellen van Inca kinderen die ze gevonden hebben nabij Salta. Zeker een aanrader met de verhalen die hierbij horen! Een beetje historie is nooit weg 😉
Na Salta wachtte mij nog een stop in La Cafayette en Mendoza. Beide plaatsen staan bekend om hun uitstekende wijnen.
Na mijn skydive in Cordoba, super geweldig, toch weer terug op de ‘basis’ in Buenos Aires. Ja, toch een beetje verliefd geworden op de stad en haar charme. En toen, toen moest ik weer terug naar Nederland.
Eenmaal terug in Nederland kon ik alleen maar denken aan het terug gaan naar Argentinië. Ik had toch geen werk in Nederland, geen relatie – alleen nog even wat praktische zaken regelen en Vamos!
En zo was ik binnen vijf maanden weer terug in Buenos Aires. Deze keer zal ik in eerste instantie een jaar blijven, mits het naar mijn zin is (al verwacht ik daar niet zoveel problemen mee te hebben), maar het kan ook langer.
Ik waan mij een echte porteno slenterend door Palermo of Recoleta op zoek naar een geschikte gelegenheid voor een cafe con leche met medialunas.
Toch ben ik alles behalve dat. Over het algemeen val ik nogal uit de toon in deze stad met blond haar, rubia, en blauwe ogen. Ook mijn lengte, niet super groot, maar toch even groot of groter dan de meeste mannen, maakt dat ik niet helemaal door ga voor een Argentijnse. Het blijft dan ook een vreemde ervaring wanneer mensen mij de weg vragen of vragen waar de bushalte is.
Schoenen kopen kan ik hier bijna niet, in Nederland toch een fijn tijdverdrijf, aangezien ze hier aan plateauzolen doen. Ik begrijp dat echt niet, het maakt je voeten lomp en de meeste vrouwen kunnen er niet op lopen. Het scheelt mij in ieder geval een hoop pesos.
Wat mij het meeste aantrekt in deze stad is de manier van leven. Uiteraard doet iedereen zijn ding, maar het gaat allemaal wat relaxter. Er is meer interactie en ondanks dat als een apparaat of wat dan ook niet functioneert, de mensen gewoon verder gaan.
De stoepen hier zijn een grote chaos, je moet wel altijd naar beneden kijken anders verstap je je of struikel je ongetwijfeld. Het is nu eenmaal zo. Misschien wel het belangrijkste wat ik hier leer is dat ik ontzettend verwend ben met mijn Europese, Nederlandse referentiekader. Misschien dat Argentijnen daarom meer genieten. Niet alles is perfect, en dat hoeft ook helemaal niet. Het is goed zoals het is, kunnen we dansen dan gaan we dansen!
Dit dansen kun je dan ook altijd doen, ‘s ochtends, in de middag of in de avond. Argentijnen gaan de hele nacht door. Het stappen begint rond twee uur ‘s nachts en met een beetje doorzettingsvermogen swing je door tot een uurtje of zeven. Daarna een pizzaatje en kan de dag beginnen: slapen of weer door.
En dat is ook precies wat ik hier aan het doen ben, genieten, optimaal genieten! Dat is waar Buenos Aires voor gemaakt is, Buenos Aires kun je niet uitleggen maar moet je ervaren!
